Hyperventilatie

Ademhalen staat voor leven en wie zijn ademhaling beheerst, beheerst zijn leven. Zonder erbij stil te staan eigenen we ons de benodigde hoeveelheid lucht toe; weinig wanneer we slapen, veel wanneer we inspanning leveren. Althans, zo gaat dit bij de meeste personen, maar er is ook een andere groep mensen. Mensen bij wie de ademhaling een eigen leven gaat leiden en vervolgens niet meer te beheersen is. Het sein staat op groen voor hyperventilatie.

Wat is hyperventilatie, hoe herken je het?
Wie het gevoel heeft geen kant op te kunnen, of bang is voortdurend te falen, wie geen raad weet met boosheid en agressie of niet kan praten over verdrietige gebeurtenissen kan zich letterlijk verstikt voelen.

Hyperventilatie manifesteert zich in vele gedaanten en dat maakt het tot een ingewikkeld verschijnsel. Het meest bekend is de acute hyperventilatie aanval (paniekaanval) die verdacht veel lijkt op een hartinfarct: men trekt wit weg, het hart slaat op hol, men wordt duizelig, voelt druk op de borst, krijgt een benauwd gevoel, een gevoel van echte ademnood en vaak pijn in de bovenarm (meestal links). Na een dergelijke aanval is men vaak volledig van de kaart. Een veel grotere groep mensen lijdt echter aan de beruchte chronische vorm van hyperventilatie. Zij worden niet overvallen door een grote paniekaanval, maar gaan voortdurend gebukt onder een algeheel gevoel van malaise en worden geconfronteerd met steeds weer andere lichamelijke klachten.

Vaak hebben mensen met hyperventilatie het gevoel dat ze verkrampt zijn en/of een band om het hoofd hebben. Het is juist deze vorm van hyperventilatie die vaak door artsen over het hoofd wordt gezien of door de omgeving wordt afgedaan als gezeur en aanstellerij. De ademhaling zoekt een manier om lucht te geven aan deze, misschien nog half verborgen, onlustgevoelens. In nogal wat gevallen komen spanningen er via een omweg uit. Bijvoorbeeld in de vorm van lichamelijke klachten. Krijgt de een in zo’n geval maagpijn, een ander zal geveld worden door migraine en een derde zal ademhalingsproblemen krijgen. Men zucht overmatig, haalt te diep adem of juist te kort en te hoog (borst)ademen. Allemaal varianten die leiden tot een verstoring van de luchthuishouding. Een te snelle of te diepe ademhaling neemt de spanningen niet weg. Sterker nog, het lichaam komt er tegen in opstand en gaat allerlei vervelende verschijnselen vertonen die vaak het begin zijn van een lange lijdensweg.

Het moment waarop hyperventilatie optreedt, verschilt van persoon tot persoon. Krijgt de een het als de spanning te groot wordt, een ander gaat juist hyperventileren als hij ontspannen is. Hyperventilatie die optreedt als iemand na een moeilijke periode denkt weer grip op het leven te hebben, is helemaal moeilijk te verklaren. Dit fenomeen is een ontlading van de spanningen, een ontlading die niet gebeurde tijdens de periode van grote spanningen. Doordat men zijn draai gevonden heeft en meer ontspannen is, is er pas ruimte voor het lichaam om te ontladen. Vaak zoekt men dan in het heden, hoewel de oorzaak in het verleden ligt.

Wat kun je doen ter voorkoming van hyperventilatie?
Met de Rebio-methode wordt men weer heer en meester over het eigen ademen, verdwijnt de hyperventilatie, krijgt men een beter gevoel waardoor de levenskwaliteit weer toeneemt. Dat waar het tenslotte allemaal om draait.